Yalnız Anılar Kalır Kitabın’dan; Çocuk ruhu, genç ruhu! Ruhların bir zirvesi varsa, işte zirve budur.
Sonra insan yaşadıkça bu zirveden inmeye başlar.“Ruhun da zirvesi olur muymuş” demeyin. Olur elbette. Elbette her insan aynı çocukluğu, aynı gençliği yaşamaz.Hiçbir çocuğun, hiçbir gencin çocukluğu ve gençliği de birbirine benzemez. Farklı, farklıdır hepsi de.
Esasında, her insan bir Dünya’dır. Her insanın yaşlılığı da farklıdır.İnsan çocukken ruh olarak oldukça diri, sağlam ve sonsuz bir ufka sahiptir. Gençliğinde bu ufuk belki biraz azalsa da, yinede oldukça geniş ve sonsuzdur.
Ufuk gittikçe daralır. İnsanın ruhu ve ufku yaşadıkça, yaşlandıkça daralır.Bu kitapta çocuk ruhumun, çocuk ufkumun yansımalarını bulacaksınız.
Ruhumuz her daim yanımızda, ister çocuk,ister genç, ister yaşlı, tüm ruhumuz her an yanımızdadır. Hangisini çağırırsanız onunla yaşarsınız.
Çocukluk yıllarımın geçtiği küçük bir evimiz vardı,ancak; Dünya’dan daha büyük bir ruhumuzla bu ev bize saraydan farksızdı. Belki başka çocukların daha büyük, daha güzel evlerine imrenirdik, ancak, evimiz bize özeldi, evimiz bize güzeldi.