Ülkenin dört bir yanında vaatler ortadan kayboluyordu. İşleri sosyal medya hallediyordu ve berbat bir hal aldı. Yapılanlar ve yapılmayanlar aynı kaldı.

 

Ülke parçalara ayrılmıştı ve akıntıyla sürükleniyordu.

 

Sonbahar. Sisin ve bereketin mevsimi. 1819’da Keats böyle demişti. Peki ya 2016 sonbaharı?

 

Daniel yüz yaşında bir adam. 1984 doğumlu Elisabeth ise geleceği konusunda kaygılı.

 

Tarihe geçecek bir yaz mevsiminin böldüğü Birleşik Krallık paramparça. Kazanılan aşklar ve kaybedilenler. Ümit, ümitsizlikle el ele. Mevsimler her zamanki gibi birbirinin etrafında dönüyor.

 

Ali Smith’in Man Booker’a aday gösterilen yeni romanı, sınırları ve dışlayıcılığı gitgide artan bir dünyaya, zenginlik ve değerin ne olduğuna, hasadın ne anlama geldiğine dair bir tefekkür.

 

Birbirinden ayrı ama yine de (tıpkı mevsimler gibi) birbiriyle bağlantılı ve döngüsel bir dörtlemenin, Mevsim Dörtlemesi’nin ilk kitabı olan Sonbahar, yaşadığımız zamanlara çeviriyor gözlerini.

 

Biz kimiz?

 

Neyden yapılmışız?

 

Shakespearvari bir nüktedanlık, Keatsvari bir melankoli, 1960’lar Pop Art’ının o ışıldayan enerjisi:

 

Yüzyıllar bizim yaptığımız tarihe çevirmiş gözlerini.

 

İşte yaşadığımız yer. İşte en muasır ve en döngüsel haliyle zaman.

 

Eşsiz Ali Smith’in hayal gücünden, yaşlanma ve zaman üzerine, aşk ve bizzat hikayeler üzerine, zamanı kapsayışı geniş ve tarihteki seyahatinde ayağına çabuk bir hikaye…