Bukowski, Sıradan delilik öyküleri kitabında yolun sonunu anlatır. Yolun bittiği ve ormanın başladığı, yalanın bittiği ve gerçeğin başladığı, insanlığın bittiği ve insanın başladığı, zamanın bittiği ve ölümsüzlüğün başladığı, umudun bittiği ve gösterişin başladığı yeri anlatır. Ancak o yerin adresini asla vermez. Çünkü bilir ki bu dünyada sadece adres arayanlar kaybolur.
“Kuma oturup suya bakardı, her şeye zor inanılırdı suya bakınca, Çin diye bir ülke olduğuna ya da ABD’ye ve Vietnam’a, bir zamanlar çocuk olduğuna, hayır, buna inanmak zor değildi, onu unutamazdı. bir de erkeklik çağını:
Çalıştığı işler ve kadınlar, sonra kadınsızlık, şimdi de işsizlik. altmışında bir berduş. bitmiş. bir hiç.
Bir dolar yirmi sent nakit vardı cebinde. bir haftalık kirasını ödemişti bir de. okyanus… kadınları düşündü yine. Bir kaçı iyi davranmıştı ona. diğerleri kurnaz, gürültücü, biraz deli ve çok zor kadınlar olmuşlardı. odalar, yataklar ,evler, Noeller, işler, vs. ve şimdi, altmış yılın karşılığı: bir dolar yirmi sent.”
arabaya bindiler ve yola çıktılar, sola dönerken gaz pedalını sonuna kadar köklemiş O….Çocuğunun teki.az kalsın kafadan giriyordu onlara.”bebek, neden başkaları arabaları ile bize çarpmaya çalışıyorlar?”
“çünkü mutsuzlar ve mutsuz insanlar acı vermeyi severler, annem.” “mutlu insan yok mu?” “mutluymuş gibi yapan çok insan var.”
“neden?”
“çünkü utanıyorlar, korkuyorlar, itiraf edecek cesaretleri yok.””sen korkuyor musun?”
“Ben sadece sana itiraf edebilecek kadar cesurum o kadar korkuyorum ki, annem, her an ölebilecekmişim gibi hissediyorum kendimi.” “bebek, bira istiyor musun?” “evet, annem, ama eve gidinceye kadar bekleyelim.”
Normandie’ye vardıklarında sağa döndüler, sağa dönerken sana çarpmaları daha zordu.”bu gece ise gidecek misin, bebek?” “evet.” “neden gece çalışıyorsun?” “karanlık olduğu için. insanlar beni göremez.”
“insanların seni görmesini neden istemiyorsun?” “çünkü görürlerse beni yakalayıp hapse atarlar.” “hapis nedir?” “her şey hapistir.” “ben hapis DEĞİLİM!” park edip poşetleri eve taşıdılar.
sonra Duke’e döndü: “lanet olsun, bu gece işe çıkma, kötü bir his var içimde, çıkma…..
Sıradan Delilik Öyküleri’nde yer alan çalışmaları, Charles Bukowski’nin haklı şöhretini kazanmasının en iyi örnekleri sayılıyor.
Bukowski bu öykülerde kendi hayatından yola çıkarak, kaybedenlerin dünyasına, ayyaşlar, kaçıklar, düzenbazlar, fahişelerden oluşan bir dünyaya kendine has farklı bir mercekten bakıyor ve her şeyi olabildiğince açık ve net anlatıyor.
Sıradan Delilik Öyküleri Kitabı içeriğinde Argo ve +18 İbareler bulunmaktadır.