Kaçıp gitmenin imkânsız olduğu bir hayata tutunmaya çalışan iki KADIN!
İki kadını ayakta tutmaya çalışan yıkılmış bir ADAM!
Adam ilk kadına elini uzattı.
İkinci kadını arkasında bıraktı.
Ezo teslimiyet içinde fısıldadı:
Benim kaderimde sadece ikimiz vardık.
Arkadan bir ses…
Adam kuma karısına döndü. İlk kadını arkasında bıraktı.
Beritan acıyla gülümsedi.
Benim kaderim başkasına aitti.
Adamın elinde bir makas,
kadınların boyunlarında birer ip.
Şerwan Eroğlu kimin ipini kesecekti?
Hangi kadının elinden tutup yoluna devam edecekti?
Kitabın sonunda; Şerwan bir kadını seçmiyor. Artık iki kadınla olduğunu tamamen kabulleniyor ve onları üzmeyeceğini ve yıkmayacağını söylüyor. Ama artık çok geç çünkü üç kadın da yıkıldı. Üçü için de çok zor;