“Bu kadar görünmez olamam, değil mi?”

 

Kadınların kafeslerin ardında sokağı izledikleri, varlıklarını duyurmadan yaşadıkları zamanların üstünden çok uzun yıllar geçti.

 

Şimdi kadınlar sokakta, işyerinde, her yerde… Ama yine de onları görünmez kılan bir şeyler var: “Ben buradayım” demeyen bir baba; bağrı buz kesen bir anne; sevgileri hep başka zamanlara bırakan sevgililer; “bize göre yaşamalısın” diyen el âlem; kadınlara hep güzel, bakımlı, mükemmel olmayı öğütleyen toplum…

 

Başkalarını memnun etmeye adadıkları ruhlarını ve bedenlerini mutsuzlukla oradan oraya sürükleyen, “Gör beni” diye feryat etmekten, kendilerine, içlerine bakmayı, kendilerini görmeyi unutmuş kadınlar…

 

Kitap Hakkında Yorumlar

 

Yazar, kader motifi adını verdiği döngüyle çocuklukta yaşanan eve uygun  evlilik yapan kadınların eşlerinde şikayet ettikleri tüm olumsuz davranışların aslında farkında olmadan özellikle çekildiğini ifade ediyor.

 

Her bir hikayede farkındalık arttırıp , yeni ufuklar açıyor.

 

Çocukluk gerçekten de savunmasızlıktır. Bir çocuğun kaderini her zaman en yakınındaki kişinin belirlemesi hayatı ondan öğrenmesi. Çocukların kaderini en çok annelerin yazması.