AĞITLAR…

 

Ne zinciri koparabildiler ne de zinciri tutanları yıkabildiler.

 

Savaşın sessizce sindiği topraklarda kadın feryadıyla inledi:

 

“Ölüm üzerime doğru yürüyor, hissediyorum…”

 

Feryadı bir ayaklanmaya sebep oldu.

 

Zincirleri tutanlar, koparılmış ipe bir bir gerildi.

 

Kalem kırıldı! Hüküm düştü!

 

Kadın ağıtlardan susamış umuduyla fısıldadı: “Zincirleri kırdık mı?”

 

Özet

 

“İnsan, hükümler koyma gücünü kendinde bulmaya görsün, dağın yıkılışını hiddetinden bilir; insan kendini daima haklı bulmaya görsün, kıvılcımı muhalefetin bir sözünden bilir..”

 

Rozetin Zeyno Kadıoğlu bir devri yıkmış dağıtmış şimdi iftirasının doğurduğu faciayla başa çıkma derdinde. Boncuk  misali dağılan ailelerin her biri yıkıntının altında kalmıştır.

 

Tüm gerçeklerin birer birer ortaya çıkmasıyla işler iyice çığrından çıkmış Zeyno’nun düşmanları da teker teker yüzlerini göstermeye başlamıştır. Başta kaynanası Zerda Kadıoğlu olmakla beraber tüm düşmanlarına karşı savaşı başlamıştır. Canını almak isteyenler sıraya gire dursun Cesur ve abisi Ferman, Zeyno’yu  korumak için güçlerini birleştirir.

 

Ne varki Zeyno’nun durdurak bilmeyen bir baş kaldırışı var. Zaten kıyamet kopmuş yer yerinden oynamışken uslanmıyor hata üstüne hata yapmaya devam ediyor. Onu seven ve ne olursa olsun evliliğini kurtarmak isteyen Cesur ağanın arkasından sürekli iş çevirmesi bitmiyor.

 

Ölüme adım adım yaklaşırken bile akıllanmıyor. Bir ihanetle bir iftara ile başlayan bu işin sonu aşklarını ve evliliklerini kurtarma yolunda devam ediyor. Ama ne yol…

 

Türlü sırlar türlü düşmanlar ortaya çıkıyor bu yolda. Çok kan akıyor evet ama çözülmeyen tek bir gizemde kalmıyor.