Sensizlik alır gider başını.

 

Duraksız, uçsuz bucaksız süregelen bir yalnızlık.

 

Doludizgin yağmurlu günler.

 

Böyle acırken insanın kalbi, yüzü nasıl güler?

 

Geçmişin sır perdesi, onu kapatanlar tarafından açılırken olayın aktörleri birer birer sahneye çıkıp rollerini oynama başlar. Her kurban, failinin ona ne yaptığını anlatır.

 

Arya ise her şeye seyirci kalmak zorundadır.

 

Bilmece çözülmeye çalışılırken zamana karşı bir yarış başlar.

 

Sonuçlar sebeplerine kavuşur ve herkes payına düşeni alır.

 

Güneş batar, ertesi gün doğmak üzere nihayet düşer herkesin gün ışığı kendi üstüne.

 

Bir ev yapmışlar.

 

Sonra onu yakmışlar.

 

Kelebeğe yuvana git demişler.

 

Özet

 

Nil Soykan karanlığın ve nefretin vücut bulmuş hali diyebiliriz. Arya onun elindeyken ne olacaktı ?

 

Belirsizlikler Ulaş’ı ve arkadaşlarını yıkıma götürürken Arya için nasıl bir son olacaktı ?

 

Her şey bitti ve artık herkes hak ettiğini bulacak mıydı ?