Yuva Yıkanlar (Aldatma Antolojisi), çağdaş Amerikan edebiyatının en radikal isimlerinin sinsi işler çevirme, aldatma, yakalanma ve aldatmanın kırdığı kalpler üstüne kaleme aldıkları öykü, şiir ve denemelerden bir derlemedir.
Hiç yakalanmayacağını zannederek karısını aldatmayı alışkanlık haline getiren bir adamı, tahakküm etmekten hoşlanan ‘normal’ kocasını aldatan bir kadını, eşcinsel evliliklerin eşcinsel aldatma oyunlarına dönüşmesini, internet üzerinden yapılan aldatmaları, yuva yıkmaları konu alan, hatta Tanrı’nın bile aldatıldığı öyküler, şiirler, denemeler okuru eşler arası aldatmanın doğası ve sonuçları üstüne düşünmeye yöneltiyor.
“Birine bir şeyleri çaktırmadan bir şeyler yapmak acı verici bir durumdur. Dünya üstündeki en berbat şey insanın sevdiği birine yalan söylemesidir; ama bazen elinizden başka bir şey gelmez ve yaşadığınız tutkuya oldu bir kere falan demek de yalandır.
Biri kalkıp her şeyini sizin için tehlikeye atarsa kendinizi güçlü hissedersiniz. Bir bakarsınız ki, o birinin sizin için hayatını tehlikeye atmasını siz de istiyorsunuzdur ve bunu anladığınızda kendinizden bile korkarsınız. Ama insanın her verdiği sözü tutması kolay bir iş değildir. Aşk, eğer çiftleri birbirine bağlayan, kurallara uygun bir aşksa, keşfedilecek bir şey de yoktur ortada. Arzu da yoktur keşfedilecek.”
San Franciscolu avangart şair Daphne Gottlieb’in editörlüğünde hazırlanan, türünün dünya üzerindeki ilk örneği olan bu kitap aldatma olgusunu popüler kültür malzemesi olmaktan çıkarıyor.
Kitap, çağdaş okura aldatmanın ve aldatılmanın nedenleri ve sonuçları üstüne kafa yordurtacak ciddi, bir o kadar da eğlendirici edebi bir yapıt.
Kitap’dan Alıntı
On dört yaşındaydım ve ilk kez delicesine âşık olmuştum.Çocuk yirmi bir yaşındaydı. Öpüşmeleriyle ve bana dinlettiği kasetlerle beni bir anda hiç alışık olmadığım bir şekilde
mutluluktan uçurdu. Sevinçten ve heyecandan havalara uçtuğum o bir yıl boyunca bana arka mahalledeki sevgilisinden hiç bahsetmemişti. O kızla ilişkisi ciddiydi. O kız kendi yaşıtıydı. O kız âşık olduğu kızdı. Benim gibi kendisine hiç uygun olmayan, gizli kapaklı idare ettiği liseli bir kız değildi yani.
Bir sonraki sefer, on beş yaşındaydım ve üniversitede okuyan bir arkadaşımı ziyarete gitmiştim. Bu seferki bir arkadaşımın arkadaşının, Jim Morrison’a benzeyen ve deri
pantolon giyip mumlar, tütsüler yakan sevgilisiydi. Kız arkadaşı işteydi, çocuğa bana biraz dokunsana dedim. Kız durumu anladı. Sonra ne olup bittiğini hiç bilmiyorum.
On dokuz yaşındaydım ve o, erkek arkadaşımın ezeli rakibiydi. Yirmi yaşındaydım, Sevgilimin kız arkadaşıydı; çocuğun canı bizi seyretmek ister falan diye yalan söylemek
zorunda kalmıştık. Yirmi dört yaşındaydım ve kız arkadaşı durumu biliyordu, ama sonra açık ilişkiyle ilgili fikrini değiştirmişti.Biz yinede Tanıştığımızda otuz yaşındaydım; birbirimizi çok istedik,ama o sırada o da, ben de başka kişilerle çıkıyorduk;bakışmalarımız hep duvara tırmandıran cinsinden oldu.
Otuz küsürlerimdeyse kadındım ve kimse kalkıp beni cenazelere, düğünlere, vaftiz törenlerine falan çağırmıyordu.