İnci Aral, “Geleceksizlik” üzerine kurduğu romanında bu üç kişinin kesişen yollarını anlatıyor.
Bir yanda bol para, her türlü zevk, renkli hayatlar, öte yanda kirlenen, çürüyen değerler, tatminsizlik, sömürü düzeni ve yozlaşan cinsellik.
Safran Sarı; para, güç ve başarı peşinde koşarken kimliklerinden, aşktan ve umutlarından uzaklaşan, sayıları gitgide artan otuzlu yaşlarında bir kesimin önce sevgiyi, sonra geleceği olan inancını, en sonunda ruhunu kaybedişinin serüveni…
Özet
Her şeyin anlam, boyut ve nitelik değiştirdiği bir dünyada insanın hep aynı kalması olanaksızdı. Kendisi de değişmişti bu yüzden.
Eylem , Volkan , Melike… Üç farklı insan. Ancak ne yazık ki yaşanılan ilişkiler, bakış açıları, yaraları, yani karşı cinsle ilgili olan yaraları ortak…
Fazla hareketli dünyanın getirdiği, çeşitlilik ve nobran ilişkiler silsilesi, sonrasında yorulan 30’lu yaşların içinde kadın ve erkekler …
Günümüz dünyasına yakın bir bakış açısı 20 yıl öncesini anlatıyor kitap ama hala ülkenin sorunları aynı sanırım. Kendini tanımadan, savrulan gençler sorunsalı.
Sanki roman karakterleri Zeynep Casalinin Duvar şarkısının içinde gibiler … Zeynep Casalini diyor ya ;
Ben o duvarlara çarpa çarpa nasır tuttum,
Ağlaya ağlaya yosun tuttum…
Sanki öyle bu karakterler. Çok derin insan duyguları barındırıyor. Okurken insan , insan olmaktan utanıyor.
Bu kadar gerçekçi okumak insanı yıkılmış hissettiriyor.