Sevgili Ryen,

 

Sana yazamıyorum. Yazdığımda da mektupları gönderemiyorum. Canını yakmak istiyorum. Neden bilmiyorum. Muhtemelen canını yakabileceğim tek sen kaldığındandır. Senin gönderip benim cevaplamadığım her mektup, bana kendimi iyi hissettiren tek şey artık. Doğrusunu duymak ister misin? İşte bu kadar. Seninle böyle oynamak hoşuma gidiyor.

 

Sevgili Misha,

 

Ne. Halin. Varsa. Gör.

 

Evet, beni duydun. Söyledim gitti. Bunun son mektubum olacağını da söylemek isterdim ama bunun doğru olmadığını biliyorum. Senden vazgeçmeyeceğim. Vazgeçmeyeceğime dair bana söz verdirdin, o yüzden buradayım işte. Üç aydır senden çıt çıkmamasına rağmen Bayan Lanet Olası Güvenilir. Her neredeysen umarım eğleniyorsundur, adi herif. (Ama cidden, lütfen ölmüş olma, olur mu?)

 

 

Öğretmenleri Ryen ve Misha’yı, 5. sınıftayken mektup arkadaşı olmaları için eşleştirdiklerinde, büyük bir hata yaptıklarını fark etmemişlerdi. Ryen ve Misha yıllarca birbirlerine yazdılar, çok yakın dost olarak büyüdüler, sadece üç kuralları vardı; sosyal medya yok, telefon yok ve resim yok! Her şey çok yolunda gidiyordu, ta ki…

 

Seni görüyorum, çerçeveli resimlerdeki gibi, ama dokunamıyorum, eskisi gibi olamıyorum.

 

 

Ha bir de Punk var, kim olduğu büyük bir sır…