Ölüm gerçek, ölüm döşeği tabu, cenaze ortak, yas bireysel… Peki ölüm herkesi eşitler mi?
Romanlarından tanıdığımız Émile Zola’dan toplumsal ve ekonomik koşulların ölümü nasıl şekillendirdiğini gözler önüne seren çarpıcı beş öykü. Aristokrat, burjuva, esnaf, köylü ve işçi ailelerinin bu süreci nasıl yaşadıklarını olanca sadeliğiyle ve toplumsal çerçeveden kopmadan sergileyen beş tablo.
Kitap beş hikayeden oluşuyor.
Birinci hikaye kont ve kontesin kötü ve birbirlerine bağlılığın düşük olduğu evlilikleri ile ilgili. Kont öleceği zaman onu düşünmeyen eşinin, gayri samimi evliliklerindeki tepkisini göreceksiniz
İkinci hikayede miras kavgası ile alakalı. Anne daha ölmeden, hatta hasta yatağında miras kavgası yapan oğulları ile alakalı.
Üçüncü hikaye verem olan bir kadın ve kocası ile alakalı. Vasiyetname olarak ölmekte olan kadın, kocasına evlensin, çocukları olsun, mutlu olsun diye tüm mal varlığını verir ama bu adam, kadın öldü diye, ciro kaybına üzülen bir adamdır.
Dördüncü hikaye de hasta bir çocuğun hikayesi. Anne ve baba, fakir bir aile olduğundan dolayı çocuklarının ölmesini beklemektedir.
Beşinci hikaye topraktan kazanç sağlayan ve en sonunda toprak olan bir adamın hikayesi. Ömrünün son saniyesine kadar toprakla uğraşan bir adam. Beklenilen ölümü, çocukların çalışmasını dahi etkilemez. Sadece bir tabak yemek eksilir sofradan.