“O kadar güzel ki uçmak… Öyle güzel ki tüyden hafif, uçurtmadan serseri, buhardan oynak, toz zerresinden kıvrak, kar tanesinden savruk olabilmek gök kubbede. Niyetim daha, daha da yükseklere çıkmak.
Aklımdan geçen gökyüzünde fersah fersah yükselip güneşin gölgesine değerek, kar gibi beyaz bulutların üzerine çıkıp uyumak ve uyandığımda bir de oradan bakmak dünyaya. Çünkü bilmek istiyorum aşağıda olup biten her şey görülüyor mu buradan bakıldığında?
Merak ediyorum arka bahçelerdeki bilinmeyenleri, işlenmiş kabahatler, yarım kalmış oyunlar kaydediliyor mu satır satır, kelime kelime? Bilmek istiyorum bir mahremiyeti var mı insanoğlu-insan kızının, insan olmanın?”
Şafak, Isabel Allende ekolü büyülü gerçekliğin önemli bir mirasçısı olmaktan öte bir yazar. Romanın görkemli gerçeküstücülüğü kayda değer bir zekâyla desteklenmiş.
-The Independent-
Uyumsuzluklara ve toplumun bunlara nasıl baktığına dair çok
katmanlı bir metin. Sıradışı, sanrılı bir roman…
-Kirkus Reviews-