“Alt dudağımı dişlerimin arasına alarak komutunu beklerken elimi göğsümün üzerine bıraktı. Kaşlarımı çattığımda o da kaşlarını çatıp öldürücü bir korkutuculuğa bürünmüştü.

 

“Her zaman birisinden yardım eli beklemek aptallıktır!”

 

 

“Serin sular içerisine bile atılsan, ben var olduğum sürece sen yanacaksın.”

 

Aile baskısından bunalıp bir süreliğine kuzeninin yanına taşınan Elis Aktaş, yabancısı olduğu bu şehrin kuralsızlığıyla uğraşırken kendisini Mesih Dinçer’den ve hissettirdiklerinden kaçarken bulur.

 

Zaman içerisinde bu şehrin tuhaflıklarının sebebini keşfedecek olan Elis, 18 yaşına kadar ailesinin bastırdığı cesur yanının ortaya çıkmasıyla kendisini bu yere ait hissetmeye başlar. Bu sırada Mesih ise ansızın hayatına giriş yapan bu güzelliği bırakmadan, ona belli şartlar karşılığında güçlü olmayı öğretmeyi teklif eder.

 

Bu, masumiyetin ya da yıkılmışlığın hikâyesi değil; yeniden ayağa kalkmanın, güçlü olmanın, tutkuyu damarlarında hissetmek isteyenlerin, mührün ve gücün hikâyesidir. İçinde de bir not vardır.