“Rüyalar doğru çıkar, üç yol var denince önce kendine bakacaksın ve herhalde üç kat merdiven çıkacak ya da ineceğim diyeceksin, kendi kendinin yorumcusu böyle olunur. Para gelecek denince önce cebini yoklayacaksın, hiç mi yok, demek ki canın çıkarsa şöyle bir elli kuruş gelecek, zaten elli kuruşun varsa çoktan hak ettiğin ama bir türlü eline geçmeyen bir liranın yirmi beş kuruşu eline geçecek.
Bir kadın mı gördün, emin ol ki o seni görmedi. Ama seni de gören biri var işte o gelecek, ama sen onu gelenden saymadığın için geldiğini bile anlamayacaksın. Bekleyeceksin, sabrın da kıt olduğundan senden daha evvel beklemeye başlamış birini hah diye alacaksın, daha eskinin hiç sesi çıkmaz, o yüzden onu mazlum, kendini galip zannedeceksin.
Susma oruçları tutan bir baba, kocasına her daim tabi olan bir anne ve anne babasının gözdesi, el üstünde tutulan bir abi. Aziz babasının suskunluğundan dolayı susmaktan ve susanlardan nefret eder bir zaman.
Bir çocuğa açılan kucaklar ve Aziz’in kendini bu kucaklara, sevgilere bırakışı onu sonraki durağı Melami Tekkesi Hilmi Baba’nın yanına gönderir.
Aziz’in burada yaşadıkları şaşırtıcı. Varoluşa giden yolda burada şekilleniyor ve Baba’nın felsefesine, sözlerine kendini bırakıyor. Şule Gürbüz din, tasavvuf, toplum ve insan öğelerini çok başarılı edebi cümlelerle biz okurlara aktarıyor.