Donovan Decker ile tanışmadan önce bile ayakkabı numarasını biliyordum. Görüyorsun, birkaç günlüğüne gitmiştim ve havaalanından çıkmak için acele ederken yanlış valizi kaptım. Pahalı ayakkabılara ve özel dikim giysilere göz attıktan sonra, belki çantamı Bay Koca ayaklıda bulabilir umuduyla bagaj etiketindeki numarayı çevirdim. Derin, kadifemsi bir ses cevap verdi ve şans eseri bavulumu da almış.
Donovan ve ben değiş tokuş yapmak için bir kafe-de buluştuk. Bavulumu tutan adam kesinlikle muhteşemdi ve anında bir kıvılcım yaşadık. Çantasına karıştırdığımı itiraf ettirdi ve sonra bana kahve ısmarlamasına izin vererek bunu telafi etmem için beni ikna etti. Kahve akşam yemeğine, akşam yemeği tatlıya ve tatlı da bütün bir hafta sonunu birlikte geçirmeye götürdü.
Ayrıca yedi yüz dolarlık ayakkabılar giyen bir adam için komik, zeki ve şaşırtıcı bir şekilde ayakları yere basan biriydi. Ben uyurken çamaşırlarımı da yıkadığından bahsetmiş miydim ?
Kesinlikle gerçek olamayacak kadar iyi. Peki nezaketinin karşılığını ödemek için ne yaptım?
Duşa girene kadar bekledim, sonra onu hayal ettim. Hayatım böyle harika bir adam için fazla karmaşıktı. Geçen aylarda sık sık Donovan’ı düşündüm. Ama New York City’de sekiz milyon insan vardı, peki onunla karşılaşma ihtimalim neydi?
Sonra tekrar, onunla bir yıl sonra, patronuyla yeni çıkmaya başladığımda karşılaşma şansım neydi ?