Gece yarısından sonra zamanın kendine özgü bir akışı vardır. Ona karşı koyamazsın…
devamlı aynı rüyayı görüyorum: Yedi yaşındayım ve yine öksüzüm. Yine yapayalnızım ve güvenebileceğim destek verecek bir kişi yok yanımda. Gece olmak üzere. Hep aynı rüya. Rüyamda, tekrar yedi yaşına dönüyorum.
Tüm bir geceyi dışarıda geçirmek zorunda olan bir genç kız ve uyanmak istemeyen kız kardeşi;
Aşk otellerinden birinde korkunç şekilde dövülen bir eskort kadın.kötü yanını büyük bir ustalıkla gizleyen bir erkek ve güzel bir kızı başka bir gerçekliğe kaçıran yüzü olmayan Adam. Karanlıktan Sonra gece insanlarının romanı. Bütün Murakami romanları kadar gizemli ve ürpertici…
Şehir gözümüzün önünde uzanıyor. Yükseklerde uçan bir gece kuşunun gözlerinden, biz, bu manzarayı görüyoruz.
Şehir, kuş bakışıyla, devasa bir canlıya benziyor. Ya da birçok canlı organizma birleşip tek bir varlığa dönüşmüş gibi görünüyor. Sayısız atardamarın bedenin en uç noktalarına kadar taşıdığı kanla, hiç durmadan hücreler yenileniyor.
Damarlar yeni şifreleri verip eskileri topluyor. Tüketilecekleri gönderip eskileri alıyor. Yeni çelişkileri gönderip eski çelişkileri topluyor. Şehrin bedeninin her yerinde, nabız atışının ritmine uyarak ışık titremeleri, parlamalar ve kıpırdanmalar oluyor.
Gece yarısına az bir zaman kaldı, hareketlilik zirve noktasını geçmiş olmasına rağmen, yaşamın sürmesi için temel metabolizma hiç hız kesmeden faaliyetine devam ediyor. Şehrin iniltisi, basso continuo olarak sürüp gidiyor.