“Çünkü seninle şanssız olsam da sensiz kendimi daha da şanssız hissediyorum.”

 

“yanıma gel, Queenie. Eve gel ve hayatının geri kalanında her gün sana tapmama izin ver.”

 

 

Dünyam yanıyor ve kibriti yakan kıza takıntılıyım.

 

Kanlı parmak boğumlarım ve ayağımın dibindeki cansız beden bunu doğruluyor: Penny benim ölümüm.

 

Centilmen görünüşüm bir hatıradan başka bir şey değil.

 

Günahlarım gömleğimden mürekkep gibi sızıyor.

 

Onu terk etmeye çalıştım. Yapamadım.

 

Canını yakmaya çalıştım. Onu da yapamadım.

 

Bu yüzden ben kül ve közden başka bir şey olmayana kadar alevlerin içinde yavaş yavaş dans edeceğiz.

 

Sadece o gittiğinde bir anka kuşu gibi yükseleceğim.

 

Sorun şu ki, gitmesine asla izin vermeyecektim.

 

Hayır, benden kaçmak için çok, çok, çok uzaklara gitmesi gerekirdi.

 

Ve belki ona gerçeği söylersem anlar:

 

Adsız Günahkarlar Yardım Hattının sahibi benim.

 

Ve şimdiye kadar yaptığı her aramayı dinledim.

 

 

Bu kitap-da. Rafe, hala taş suratlı mafya adamı olarak görülmek istediği bazı komik, bayılmaya değer anlar yaşadı.

 

Rafe’in Rory’yle birlikte düşüş anını yaşamasına bayılacaksınız. Anonim Günahkarlar’da kısaca gördüğümüz farklı ve arsız bir yön verdi. O tarafının geri döndüğünü görmek güzeldi. Rory, Rafe söz konusu olduğunda yardımcı karakter olarak daha büyük bir rol oynadı,

 

 

  ▁ ▂ ▄ ▅ ▆ ▇ █ ÜCRETSİZ  İNDİR █ ▇ ▆ ▅ ▄ ▂ ▁

▁ ▂ ▄ ▅ ▆ ▇ █ ÜCRETSİZ YANDEX İNDİR █ ▇ ▆ ▅ ▄ ▂ ▁