Peter, Janet, Jack, Barbara, Pam, Colin ve George ile tanışın!
Onlar Gizli Yediler -her türlü sırrı her an çözmeye hazırlar!
Tigger’ın Ahırı’nda birtakım dolaplar dönüyordu ve Gizli Yediler’i hemen bir merak sardı. Peter yalnızca bir dedikodu olduğunu savunsa da, Jack kulak misafiri olduğu garip konuşmanın söylentiden ibaret olduğunu hiç sanmıyordu.
Anlaşılan, Yediler yine heyecan dolu, yeni bir maceranın eşiğindeydi…
Enid Blyton bir gün, yazmaya koyulacağı yeni kitabı için yayıncılardan biriyle buluştu. Kitabın gençlere mi, yoksa daha küçük çocuklara mı yazılması gerektiğini; gizemli olaylarla dolu bir roman mı, bir macera mı, yoksa bir okul hikayesi mi olması gerektiğini tartıştılar.
Yayıncı güldü ve dedi ki, “Dört çocuğum sana gizli topluluklarından bahsetmemi istediler. Kendilerine Gizli Yediler diyorlar çünkü üç arkadaşları daha bu gizli topluluğun üyesi.
Gizli Yediler İz Peşinde özeti
Bahçenin dibindeki eski bir barakada toplanıyorlar ve şifreyi bilmiyorsan içeri giremiyorsun! Kendilerine üzerinde ‘G.Y.’ yazan özel rozetler bile yaptılar. Üyelerin rozetlerini takmalarını istiyorlar, hatta köpekleri Scamper bile hikayelerinin bir parçası.
”Bunun üzerine Enid Blyton evine gidince yayıncının en büyük oğlu Peter’a Gizli Yediler hakkında bir mektup yazdı. Zarfın içine de kendi aralarında bir ziyafet verebilmeleri için biraz para koydu ve gönderdi. Birkaç gün sonra Peter cevabında paralarıyla bir sürü şeker ve cips alıp afiyetle yediklerini yazdı!
“Şifre!” diye seslendi Peter, Janet ve Barbara birlikte.“Soğan turşusu!” diye seslendi diğer taraftakiler hep bir ağızdan.
Peter suratını astı ve kapıyı savurarak açtı.“Size KAÇ DEFA şifreyi diğer insanların duyabileceği şekilde bağırmayın demeliyim!” dedi. “Şimdi duyma mesafesindeki herkes şifremizi öğrendi.”
“Hepiniz tüm gücünüzle ŞİFRE diye seslen diniz ama,” dedi Jack. “Her neyse, kolayca yeni bir şifre düşünürüz,” Jack, içeriye kendisiyle birlikte giren George’a yan yan baktı. “George şifrenin lahana turşusu olduğunu sanıyordu ve biz de ona öyle olmadığını söylemek zorunda kaldık.”
“Tamam, tüm” diye başladı Peter; ama kapı yeniden çalındı. “Şifre!” diye sordu Peter.“Soğan turşusu!” diye seslendi Peter’ın annesi ve güldü.“Tabii eğer şifre buysa! Size biraz ev yapımı nane şekeri getirdim. Son toplantınız şerefine.”
“Hadi, dışarı çıkıp oynayalım,” dedi Peter, ayağa kalkarak.“Yarın okullar açılıyor! Çok güzel bir tatil geçirdik. Herkes yeni şifremizi biliyor, öyle değil mi? Büyük ihtimalle Noel’e kadar kullanmamız gerekmeyecek. O yüzden unutmamak için arada bir tekrar edin.”