Kızın cansız bedeni suya hızla gömüldü. Suyun altında yıllarca hiç kımıldamadan, rahatsız edilmeden kalacaktı fakat suyun üzerinde, kuru topraklarda kâbuslar daha yeni başlıyordu.

 

Bulunan kemiklerin yedi yaşındaki Jessica Collins’e ait olduğu kısa süre içerisinde tespit edilmişti. Yirmi altı yıl önce gazete manşetlerine çıkmış, kayıp kıza.

 

Cesedi artık kullanılmayan taş ocağına attıklarında sonbahann son demlerinin yaşandığı soğuk bir geceydi. Buranın ıssız bir yer olduğunu da, suyun çok derin olduğunu da biliyorlardı. Bilmedikleri şey, izlendikleriydi.

 

Karanlığın örtüsü altında taş ocağına vardıklarında saat sabaha karşı üçü biraz geçiyordu.

 

Arabayla kasabanın sınırındaki evleri geçmiş, yürüyüşçülerin arabalarını park ettikleri çakıl taşıyla kaplı boş araziyi aşmış ve göz alabildiğince uzanan orman parkına çıkmışlardı.

 

Farları yanmayan araba sık ormanlık alanın kefen misali sardığı patikaya doğru engebeli arazide sarsıla sarsıla ilerliyordu. Karanlık yoğun ve rutubetliydi. Tek ışık, ağaçların tepesinden süzülüyordu.

 

Yolculuklarının gizli hiçbir yanı yoktu. Arabanın motoru âdeta kükrüyor, araç sağa sola yalpaladıkça süspansiyondan iniltiler yükseliyordu. Ağaçlar aralanıp da suyla dolu taş ocağı görüş alanlarına girdiğinde yavaşlayarak durdular.

 

Araba bayırın tepesinde belirip yavaşlayarak durduğu esnada adam dışarıda hayretle gökyüzünün güzelliğini izliyordu. Arabayı görünce ürkekçe yanı başındaki fundalığın ardına saklandı ve onları izlemeye koyuldu.