TS Eliot, 1921’de bir İsviçre sanatoryumunda zihinsel bir çöküşten kurtulurken, modern durumun kesin şiiri haline gelen, hala yirminci yüzyıl şiirine büyük ve uğursuz bir gölge düşüren bu şiiri bitirdi. Kâse efsanesi, Balıkçı Kral ve eski doğurganlık kültlerinin görüntüleri üzerine inşa edilen “Çorak Ülke” hem hasta bir uygarlığın şiirsel bir teşhisi hem de ruhsal yenilenme için umutsuz bir arayıştır.
Pastiş ve kolaj aracılığıyla Eliot, derinden kişisel ve kültürel olarak kolektif olan bir bilinçdışının sesinin (edebi, tarihi, efsanevi, çağdaş) yaşadığı, cinsel düzensizliğin ve ruhsal ıssızlığın kâbus gibi bir manzarasını gözler önüne seriyor.
“Eliot, geleneğini Avrupa’da, Fransız Simgecilerinde ve kendisine çok şey borçlu olduğu Jules Laforgue’da, İngiliz Elizabeth ve James Çağı oyun yazarlarında, metafiziksel şairlerde, Akdeniz’de ve Dante’de bulur.
Dinsel sezgisi, kendisinin ötesinde ve üstünde bir şeye bağlanma konusundaki bilinçli kararı ve duyarlığının şaşırtıcı yoğunluğu ile düzeni eksiksiz bir eser yaratmaya yönelir. Duyan, düşünen, kendisiyle savaşan ve sanatına büyük bir disiplinle, nerdeyse gizemli bir yoğunlukla bağlanan eşsiz bir şair örneğidir. Seferis
Bu baskı, “J. Alfred Prufrock’un Aşk Şarkısı”, “Bir Hanımefendinin Portresi”, “Gerontion” ve daha fazlasını içerir.