Çanlar Kimin İçin Çalıyor?
İspanya iç savaşının anlatıldığı roman,
1940’larda yazılmıştır. Böyle olmasına karşın, hâlâ birçok ülkede çevirisi yayımlanmakta, hâlâ en çok okunan kitaplar arasında yer almaktadır. Bu ilginin nedeni, bir serüven romanı oluşunda ya da Hemingway’in o kendine özgü anlatış biçiminde aranabilir. Ancak şöyle bir saptama da yapılabilir: Çanlar Kimin İçin Çalıyor’da Hemingway, ülkü birliği etmiş insanların inançlı kavgası yanında, romantizmi de etkileyici bir öğe olarak kullanmıştır. En güç koşullarda, ölümle yüz yüzeyken bile sevgi, umut, korku bütün canlılığıyla yaşanır romanda. Ortak amaç doğrultusunda, bir toplumsal kavga için, ayrı ulustan bilinçli insanların öyküsüdür Çanlar Kimin İçin Çalıyor.
İnsanların bencilleşmesine, bireyselleşmesine ve birbirleriyle olan gereksiz rekabetine karşı bir tutum sergileyerek “ben” olgusu yerine “biz” “toplum” “insani değerler” gibi kavramların hayat bulması ve bu olguların oluşması gerektiğini düşünür, düşündürür. Ve bunun için mücadele edilmesi gerektiği vurgulanmıştır.
Ayrıca bu korkunç kargaşanın içinde bir aşk hikâyesini de uyumlu bir şekilde, yani ustaca nakşetmiş.
Kitapta yazarın gerçekçi bir anlatımı vardı bu da zaten diyaloglara çokça yer vermesinden anlaşılıyor.Okurken gözümde canlandı ve sanki bende onların yanındaymışım gibi bir tepeden onları izliyormuşum gibi hissettim.Fakat Robert jordan ve arkadaşları ile olan diyaloglar çok fazla ve gereksizdi.Yazar konuşmalarda detaya inmiş fakat ben sıkıldım. Arkadaşları ile olan konuşmaları biraz daha kısa olsaydı daha güzel olurdu.Kitap bazen o kadar akıcı ki dış dünyayla ilişkimdeki kablo sanki kopmuş gibiydi.Bazen de çok sıkıcıydı.(özellikle kitabın ortalarında).Son sayfalar iyiydi ortalara nazaran.(çünkü son sayfalarda yazar diyaloglara fazla yer vermemiş). Kitabın başlarında savaşla olan diyaloglar azdı.Kitap sadece “Savaş” konusunu ele almamış,çıkarımlarda bulunduğum o kadar cümle vardı ki. Bir inanç uğruna bir şeyleri başarmak için arkadaşların birbirini katletmesi ve savaşırken bile öldürmekten zevk almadıklarını(Cumhuriyetçi gerillaları kastediyorum) sadece bunu zorunlu ve görev olduklarını,yazar çarpıyor suratımıza.İnsanları öldürürken ,bu faşist bile olsa bunun yanlış bir şey olduğunu kimsenin birbirinin hayatını çalmaya hakkı olmadığını da bize yineliyor.Ölüm kokusuna gelirsek bununla ilgili kitapta tasvirler var onları okumak keyifliydi.Robert Jordan’ın sevgilisi Maria’nın yaşadığı şeyler o kadar kötüydü ki