Yoksulluğu ve yoksunluğu en iyi anlatan yazarlarımızdan biri olan Orhan Kemal, Çamaşırcının Kızı’nda yer alan öykülerinde, yaşadıkları kıstırılmışlık ve imkânsızlığa karşın, gerçeğin acımasız soğuğundan, tükenmeyen hayalleriyle umutlarını diri tutma uğraşı vererek korunmaya çalışan insanların içinden sesleniyor. Önümüze serilen panorama, bir kez daha, ne denli büyük bir yazarla karşı karşıya olduğumuzun önemli bir kanıtı…
Orhan Kemal’in kitapları bir okurun hayatta rastlayabileceği o çok nadir hazineler arasında yer alır. Çok az yazar okurunun dünyasında onun kadar iz bırakır, okurunu onun kadar biçimlendirir. ,
Orhan Kemal umudu ve iyimserliği yeniden kazanmamız için yol gösterir bize. Edebiyatımızın en değerli ustalarından biri olan Orhan Kemal’in kitaplarım yayımlamaktan onur duyuyoruz.
ÖZET
«Saime Abla!» diye bağırdı.
Şoförün karısı:
«Efendim canım!»
Kapıyı açtı.
Neriman içeri girdi.
Şoförün karısı bal renkli kombinezoniyle dekolte, merdiven başında durmaktaydı.
«Neymiş bakalım?»
«Yapar mısın?».
«Söyle ki…»
«Yaparım de, söyliyeyim…»
«Ne olduğunu bilmeden…»
«Bugün bir yere gideceğim de…»
«Evet..»
«Senin şeyleri.. Vallahi öyle utanıyorum ki..»
«Vallahi ağız değil.. Cok utanıyorum ha..»
«Neyleri kız?»
«Beyaz çantanla.»
«Evet?»
«Eldivenlerini..» «Bu. kadar mı?»
«Az mı? Azsa… Beyaz iskarpinlerini de verirsin öb-tacığım!»
Şoförün karısı bir kahkaha attı.
«Sen çok yaşa emi?»
«Vereceksin değil mi?»
«Canın sağ olsun Neriman’cığım, sözü mü olur?»
«Canım ablacığım benim, şeker ablacığım.. Sen dünyanın en güzel ablasısın!»
«Sahi mi?»
«Bismillâhirrahmânirrahim!» dedi. «bu da nesi Ha-cer Abla?»
«Sennen ahret kardeşi olmadık mı? Ben nerde. sen orda..»
Neriman beyazlar içinde, çıkarken, annesi bir gümüş lira uzattı:
«Al kızım.. Lâzım olur belki..»
Parayı alan Neriman, annesini öptü öptü.. Sonra çıktı gitti.
Naciye’yi Lana Turner’in resimlerinden birinin yanına çeken Hacer:
«Bak bakiym, Neriman’ıma benziyor mu?» dedi
Naciye resme uzun uzun baktı.