Madeline Miller’in Bu muhteşem kitabı Ben Kirke ‘nin yapmış olduğu bir büyü gibi sizi etkisi altına alacak.”
Ozanlar benden, erkek kahramanın karşısında diz çöküp merhamet dilenen bir kadın olarak sözetti hep; tatlı şaraplarına ilaç atarmışım , büyüleyip domuza çevirirmişim hızlı giden gemilerin tayfasını, baba evini unutturur, sılaya kavuşmalarına müsaade etmezmişim.
Ne demeli, kadınlara haddini bildirmek ozanların en sevdiği vakit geçirme biçimidir; yerlerde sürünüp ağlamazsak gerçek bir hikaye olmazmış gibi.
Ama yanılıyorlar, yanılıyorsunuz: Cadılık illa nefret, kıskançlık veya başka türlü bir kötülükten doğmaz; ben ilk büyümü aşkımdan yapmıştım.
Ben, Helios’un kızı, Aiaie Cadısı Kirke. Hayatım boyunca trajedinin beni bulmasını bekledim. Bulacağından hiç kuşkum yoktu çünkü başkalarının hak ettiğimi düşündüğünden daha fazla arzum, isyanım ve gücüm vardı, senedirımları üstüne çekecek şeylerdi bunlar. Ve bir gün, artık bu dünyaveyayanamayacağım, diye düşündüm.
Bunun üzerine denizin derinliklerindeki kadim bir tanrı seslendi: