“Biz her zaman farklıydık. Normal diye bir kavram bizim hayatımızda hiç var olmamıştı. Zıttık, birbirimizle uyuşmuyorduk. O siyahsa ben beyazdım. O karanlıksa ben aydınlıktım. O soğuk bir kış rüzgârıysa ben ılık bir yaz esintisiydim. Biz Ateş ve Su’yduk. Evrende bilinen en büyük zıtlıktık. Belki birlikte olmamız bile hataydı. Hiç yan yana gelmemeliydik. Ama kader, bizi bir araya getirmişti. Belki de bizi bir araya getiren sadece tesadüftü… Ateş benim bu dünyadaki cehennemimdir.”
“O, bu zamana kadar karşılaştığım en farklı, en tuhaf, en değişik insandı, çoğu zaman beni çileden çıkarsa da benim ufaklığım’dı işte. Her şeyine her şeyimle değer verdiğim tek kızdı. O inatçı tavrı, beni sahiplenişi, benden bir türlü vazgeçmeyişi, ona yaptıklarıma rağmen hala yüzüme bakıp beni sevebildiğini açık açık söylemesi ve daha sayabileceğim birçok neden varken Melisa’nın kalbimdeki yeri bambaşkaydı.
Kelimelerle tarif edilmezdi. Onu ilk gördüğüm zaman nasıl sadece bir kız çocuğu diye içimden geçirdiysem, şimdi de sadece benim her şeyim diyordum. Çünkü öyle olmuştu. Öyle olmayı kendi masumluğuyla, kendi elleriyle başarmıştı. Melisa, benim bu dünyadaki cennetimdi.”
Ateş ve Su II özeti
Melisa karakterimiz, 17 yaşında bir lise öğrencisidir. Zorluğa dair hiçbir şey bilmeyen, bu yaşına dek el bebek gül bebek büyütülen Melisa’nın hayatı sürekli ev ve okul arasında geçmektedir. Ta ki beklemediği bir anda, tesadüf eseri karşılaştığı bir adam tarafından hayatı tamamen değişene dek. Bu adam ise Ateş.
Ateş, 23 yaşında sert mizaçlı bir adamdır. Zoru çok iyi bilen, bu yaşına dek bir şeyleri kazanmak için çabalayan, dünya üzerinde sevgi diye bir kavramın olmadığına inanan soğukkanlı biridir. Klasik masum kızımızın aşık olacağı türden bir kötü adamdır.
Artık sıradanlaşmış o bilindik kurgusu olan bir kitaptı. Masum kız ve kötü çocuk aşkını içeren önce seven, sonra terk eden ve sonra yine bir araya gelen türden. İşte kız karakterimiz çok masumdur. Erkek karakterimiz kötü adamdır. İşte biri ateştir biri su’dur. Birbirlerinin çok zıttır.
Önce biri aşık olur diğeri onu istemez. Sonra tam zıttı şekilde devam eder. Yok öyle yok böyle derken bir bakmışız birbirlerine aşık olmuşlar.
Biz her zaman farklıydık. Normal diye bir kavram bizim hayatımızda hiç var olmamıştı. Zıttık, birbirimizle uyuşmuyorduk. O siyahsa ben beyazdım. O karanlıksa ben aydınlıktı m. O soğuk bir kış rüzgarıysa ben ılık bir yaz esintisiydi m. Biz Ateş ve Suyduk.
Evrende bilinen en büyük zıtlık-tık. Belki birlikte olmamız bile hataydı. Hiç yan yana gelmemeliydik, Ama kader, bizi bir araya getirmişti. Belki de bizi bir araya getiren sadece tesadüftü… Ateş benim bu dünyadaki cehennemimdi.’’
Su, çoğu zaman ateşe galip gelse de, ateşin de suyu mağlup ettiği anlar vardır. Güçlü olan diye bir şey yoktur bu ikisi arasında. Kimi zaman Ateş, kimi zaman Su. Ama belki günün birinde kışın doğan güneş gibi Su’yu yok etmeyen Ateş… Yazın yağan yağmur gibi, Ateş’i söndürmeyen bir Su olur? Bir araya geldiklerinde belki birbirlerini yok etmezler de,gerçek bir bütün olmayı başarırlar?
Kitap pdf si Özet halinde sunulmuştur.