Tanrılar beni küçük yaşımda sürdüler yuvamdan, itiraz edemedim; çelimsiz,
beceriksiz, silik bir evlattım. Söyleyecek söz bulamadım, alt tarafı bir ölümlüydüm. Yalnız kalmanın, yenik düşmenin nasıl bir şey olduğunu bilirdim sadece. Sen böyle yenikken başkasının iyi talihinin nasıl diken gibi battığını da.
Lakin kader örgüm henüz sonlanmamıştı. Sürgünüm Aristos Achaion’un yanına, güzelliğinin güneşi dibinde diz çökmeye çıkmıştı. Mağlup olmuştum lakin böyle bir güzellik karşısında mağlup olmaktan kim utanır ki?
Hikayelerimizde o en iyimiz, en kahraman, en kuvvetlimiz olarak geçer. Hikayelerimize göre bunun sebebi damarlarında akan ilahi kandır. Hikayelerimiz yaşlılar tarafından ateş başlarında anlatılır, kahramanlardan bahseder ama kahramanlar yaşlanmaz hiç.
Hikâyelerimizde savaşı yiğit Akha’ların kazandığı anlatılır…
Hikâyelerimiz gerçeği söylemiyor. Savaşın kazananı olmaz. Çağlar geçer, üstümüzde takımyıldızlar dönüp durur, ayla güneş her zamanki yollarını bitkin takip eder ve biz, biz felakete uğramışlar, biz sevdiğinden ayrı düşmüşler aşkın içimizi titreten şarkısı kulağımızda, huzursuz yatarız düştüğümüz yerde.
Ben, Kirke’nin yazarı Madeline Miller, Akhilleus’un Şarkısı’nda, şanı için hayatından vazgeçen yarı tanrı Akhilleus’u, can yoldaşı Patroklos’u ve Troya Savaşı’nı; kralların, tanrıların, savaşçıların destanını iki âşığın gözünden anlatıyor.
Özet
Patroklos ağzından, Akhilleus’un hayatını ve savaş serüveni anlatılıyor. Bu sırada Patroklos ile yaşadığı aşka ise son derece duygusal ve edebi bir şekilde değinilmesi ruhunuzun en derin köşesine dokunuyor.
tanrıçalar,ölümlüler,krallar ve kölelerden oluşuyor.Masalsı bir anlatım tarzı var gerçekte olmamış olan olayların sanki gerçekmiş gibi anlatılması bizleri olayın içerisine çekiyor.
Akhilleus’un en yakın arkadaşı tarafından, yani Patroklos’un ağzından anlatılıyor. Patroklos , çocuk yaşta yaşadığı bir kaza sonucu bir çocuğun ölüme yol açmıştır ve bu yüzden Kral olan babası onu evlatlıktan reddetmiş,sürgüne göndermiştir.
Prensliği kaybeden Patroklos, yetim ve sürgün çocuklarla büyüme mahkumdur. Bu süreçte Prens Akhilleus’un dikkatini çeker ve onun yoldaşı olur ve bu ikilinin dostluklarını gittikçe güçlenir. Birbirlerine olan sevgileri ve sadakatleri hiç bitmeyen ikilinin dostluğu, çarpıcı olan aşkları farklı bir yönden anlatılmıştır