Aforizmalar (En Çok Kendisine Yabancıdır İnsan), Marquis de Sade’ın tüm eserlerinden özenle derlenmiş bir seçkidir. “Mutsuzluklarıma benim düşünce tarzım değil diğerlerinin düşünme tarzı neden oldu.”

 

Doğa insana iyi gelecek duygulardan, davranışlardan başka bir şey esinlemez; Doğa’dan daha bencil hiçbir şey olamaz; o halde biz de bencil olup onun kurallarına uyacağız.

 

Hırsızlığı ele alalım. Zenginin bakış açısından,bu, şüphesiz korkunç bir suçtur. Ama bunu bir kenara koyarak, kendimize cumhuriyetçiler olarak soralım:bütün insanların eşit olduğu ilkesini savunan bizler,sonuçta zenginliğin daha eşit dağılımı etkisi yaratan bir davranışı yanlış olarak değerlendirebilir miyiz?

Hırsızlık ekonomik dengeyi destekler: hiç kimse zenginin fakirden çaldığını duymaz, böylelikle ekonomik dengesizlik azıtır; sadece fakir zenginden çalar, böylece ekonomik dengesizlik düzelir. Bunda yanlış ne olabilir ki?

 

Doğa her birimize içten duygularımız için bir kapasite bahşetmiştir: bunu başkaları üzerinde israf etmeyelim.

 

Kitabın konusuna gelirsek, farklılıklar, doğallık, sadelik bunlar temel başlıklar olmuş. Cinsel doyum, dine inanmamak, dinin saçma olduğunu söylemek, Allah’i inkar etmek ve isyan etmek ise başka bir konular.

 

Hayatın bir devinim süreci içinde olduğunu, yapılır ve sonra yıkılır bunun bir döngü olduğunu, doğanın bile bu döngüde yönetildiğini savunuyor.

 

Yazar herkese bakmayın diyor önce kendi benliğini topla veya herkes kendi benliğini kontrol ederse bir sıkıntı olmaz gibi bir görüş sunuyor.