Bu kitapta, 1940-1945 arasında acı çeken, anlaşılamayan, düşün ve sanat uğruna hapislerde yatan, yiten, eriyen bir kuşağın çilesi var.
Bu kuşak, İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra gelen yeni ve ileri düşüncelerin temsilcisidir.
Savaşın insanlık dışı, faşizmin sadece Türkiye için değil, dünya için bir baş belası olduğunu söylemiştir…
Bu kitaptaki yazılardan çoğunu 1965-1966 yıllarında gazete ve dergiler için yazan yazar. Sonradan arasından bazılarını Remzi İnanç seçerek küçük bir broşürde yayımladı. O zamanlar, o denli bezgindi ki,yeni bir iş tutuyor, yazarlık çizerlikle ilgilenmeye vakti olmadı. Remzi’nin seçtikleri ve bastıkları ile yetindi.
Çıkan kitabı sevenler olduğu, ilgi topladığı halde o kadar sevmemişti. Oturdu çoğunu yeniden yazdı, bir çoklarını da kitaptan çıkardı. Bu yazdıkları yazar için yenidir, daha geniş kapsamlıdır.
Bu kitapta neyi anlatmak istiyor?
Anlatmak istedikleri açıktır, bir kuşağa burjuva yöneticilerinin polis oyunlan ile nasıl kıydıklarını anlatmak istedi. Yazarın gazete ve dergilerde yazmaya başladığı zaman, böyle konuları yazanlar pek yoktu.
Belki o zamanlar, böyle şeyleri yazmak bir cesaret işiydi. Mehmet kemal yazmayı göze aldı, çünkü İsmet Paşa hükümetleri zamanında Bayındırlık Bakanlığı’nda basın danışmanıydı da. ..Bir tür iktidara yakın bulunuyordu.
Vatan gazetesinde köşe yazarlığı yapmasına, Yön’de haftalık fıkralar yazmasına,dergilerde görünmesine göz yumuyorlardı. İsmet Paşa iktidarından yana olarak,kendi dışlarında kalan sağa çatmasını hoş karşılıyorlardı.
Nitekim, 1965’te Demirel tek başına iktidara geldiği zaman, ülkenin başka işleri yokmuş gibi ilkin Bayındırlık.Bakanlığı’ndan uzaklaştırıldı.
O zamanlar Adalet Partisi’ni tutan sonraları Demirel’le kanlı bıçaklı olan Adalet gazetesinde bir yazar Mehmet kemalin işten uzaklaştırılmasını sağlamıştı.